Σχολικές εκδρομές και χρηματοδότηση τους.

Σχολικές εκδρομές και χρηματοδότηση τους.

Οι σχολικές εκδρομές είναι ένας θεσμός που πρέπει να στηριχθεί και να συνεχιστεί.

Ίσως έπρεπε να έχουν και κάποιο εκπαιδευτικό χαρακτήρα αλλά αυτό ας το κρίνουν οι υπεύθυνοι καθηγητές.

Το θέμα που θέλω να θέσω είναι αυτό της χρηματοδότησης.

Έγινε συνήθεια στο νησί ο μαθητής από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου μέχρι το τέλος του Λυκείου να ακολουθεί τις παρακάτω δύο πρακτικές:

1. Συμμετοχή σε παράνομες κληρώσεις.
2. Διοργάνωση πάρτι σε μπαρ.

Αρχικά είναι και οι δύο παράνομες.

Για καμιά κλήρωση δεν υπάρχει άδεια, και κανένας ανήλικος δεν πρέπει να μπαίνει σε μπαρ.

Όμως εκτός αυτού καθαυτού του γεγονότος, πιστεύω ότι είναι και ανήθικο.

Όσο αφορά τις κληρώσεις, όπως πολλές φορές έχει αναφερθεί στον Γυμνασιάρχη, δεν πρέπει να ωθούνται τα παιδιά μας σε πρακτικές τυχοδιωκτισμού και τζόγου.

Σε ένα μέρος που τα φρουτάκια κλείνουν σπίτια, που τα ζάρια έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της χειμερινής νησιώτικης ζωής, πού πολλοί συμπολίτες μας το ξύνουν, ή ονειροπολούν στα jack pot, που έμαθαν τα άλογα χωρίς ούτε να ξέρουν πόσα πόδια έχουν, που έχουμε περισσότερα προπατζίδικα από βιβλιοθήκες, που κάθε μήνα θυσιάζουμε στον επίσημο τζόγο ποσά που ξεπερνούν το 1.000.000 Ευρώ,  που το κέντρο νεότητας υπολειτουργεί λόγω έλλειψης ενεργών συμμετοχών, είναι επικίνδυνο να βάζουμε τα παιδιά μας να πουλούν λαχεία.

Ένα σχολείο πρέπει να είναι κιβωτός ηθικής, αξιών, γνώσης, αξιοκρατίας και δημιουργικής σκέψης. Δεν γίνεται σε ένα μέρος σαν την Μύκονο να μην μπορούν παιδιά και καθηγητές να σκεφτούν έναν έξυπνο τρόπο χρηματοδότησης. Σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες οι σχολικές εκδρομές είναι μία μοναδική πρακτική απόκτησης εμπειριών. Όμως δεν ακολουθούνται πουθενά τέτοιες πρακτικές χρηματοδότησης.

Υπάρχουν λύσεις, πρέπει να τις βρούμε. Λύσεις από την παράδοση μας, λύσεις με κοινωνική προσφορά, με δημιουργία, με καλλιτεχνικές δραστηριότητες με τόσους άλλους ορθόδοξους τρόπους.

Όσο αφορά τις εκδηλώσεις στα μπαρ, τα πράγματα δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται. Τα μαγαζιά μπορεί να είναι καθαρά, όμως δεν είναι το κατάλληλο μέρος διασκέδασης για 15χρονα παιδιά. Ο νομοθέτης μάλιστα έχει υποχρεώσει να υπάρχει η σχετική σήμανση.

Αλλά ακόμη και να επιτρεπόταν, είναι αυτό πρότυπος τρόπος διασκέδασης;

Την πιθανή οικονομική εκμετάλλευση από τους μαγαζάτορες την υπολογίζουν;

Ποιος ελέγχει πόσο και τι πίνουν, και το κυριότερο ποιος ξέρει πόσο αντέχουν να πιούν;

Ποιος ελέγχει το μείγμα των λοιπών θαμώνων του μπαρ;

Μην αρχίσουν οι κατά λάθος θιγόμενοι να μιλούν για ωριμότητα των νέων, γιατί και εγώ τους θεωρώ ώριμους. Η κριτική μου είναι περισσότερο στους γονείς παρά στους νέους…

Σε ένα νησί που κάθε χρόνο μετράμε αρκετούς θανάτους από αλκοολισμό και άλλες μορφές εξάρτησης, μήπως πρέπει να γίνουμε λίγο πιο ευαίσθητοι, τουλάχιστον για να μην οδηγήσουμε τους νέους μας σε λάθος μονοπάτια που ακολουθούν οι μεγαλύτεροι;  

Ένας γονιός.