ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΗΝ ΜΥΚΟΝΟ

Καλαθοσφαίριση (μπάσκετ) στην Μύκονο. Ντροπή μας.

Αγαπητοί Μυκονιάτες,

Με μεγάλη λύπη σας πληροφορώ ότι είμαστε το μοναδικό μέρος της Ελλάδας, όπου ένας 16χρονος δεν μπορεί να παίξει μπάσκετ ούτε να προπονηθεί σε κάποια ομάδα. Οι λόγοι:

1. Δεν υπάρχει γήπεδο. Ναι, υπήρξαν υποσχέσεις, έτοιμα σχέδια κλπ, αλλά αποτέλεσμα τίποτε. Μία από τα ίδια. Η Μύκονος συνεχίζει να μην παρέχει τίποτε στην νεολαία.
2. Δεν υπάρχει ομάδα εφήβων. Στο ένα γήπεδο που χρησιμοποιείται, αυτό του Γυμνασίου, οι ώρες είναι δεσμευμένες για τις παιδικές ομάδες. Έτσι, δεν υπάρχει ώρα για προπόνηση, εκτός και αν τα παιδιά προπονηθούν μετά τις 22:00’ το βράδυ, ώρα όμως που φωνάζουν οι γείτονες!

Είναι δίκαιο να πούμε ένα ευχαριστώ στον προπονητή της ομάδας του ΑΟ Μυκόνου που με λίγα μέσα προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό το μπάσκετ στην Μύκονο, όπως επίσης και στους γνωστούς φίλους του ΑΟ Μυκόνου που καλύπτουν τα έξοδα για να μένει το μπάσκετ ζωντανό, έστω και μόνο για τις παιδικές ομάδες.

Όμως αυτό αρκεί; Οι ιδιώτες έκαναν ότι μπόρεσαν, χωρίς να είναι και υποχρέωση τους. Ο Δήμος τι έκανε τα τελευταία 30 χρόνια; Τι διέξοδο δίνουμε στην νεολαία;

Και τώρα ας προσεγγίσουμε τα αίτια.

Η Δημοτική αρχή είναι αποκλειστικά και μόνο υπεύθυνη για την κατάντια στο θέμα αυτό.

      Δεν είναι δυνατόν 30 χρόνια να μην μπορεί να γίνει ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ με δάπεδο που να μην είναι επικίνδυνο για τα παιδιά μας.

      Περνούν τα εκατομμύρια των Ευρώ από τις υπηρεσίες του Δήμου, σπαταλούνται χρήματα αριστερά και δεξιά, εγκρίνονται ένα κάρο άχρηστα έργα που κοστίζουν αστρονομικά ποσά (πχ αλιευτικό καταφύγιο στο παλιό λιμάνι).

      Μήπως φταίνε και οι άνθρωποι; Μήπως πρέπει να μπει νέο αίμα και νέες ιδέες; Μήπως δεν υπάρχει όραμα; Γίνεται μετά από τόσα προγράμματα, τόσες ενισχύσεις, τέτοια χρόνια που πέρασαν, να μην πέρασε μία ευκαιρία για να κάνουμε κάποιες βασικές υποδομές στο νησί μας για τα παιδιά μας;

       Ακόμη και αυτές οι σχολικές επιτροπές δεν έπρεπε να είχαν ενδιαφερθεί; Γίνεται τα παιδιά να μην έχουν αποδυτήρια, να μην έχουν μία βρύση να πλυθούν; Πού ξανάγινε αυτό;

      Υπήρχε κάποιο πρόγραμμα ή μελέτη για τα χρήματα που σπαταλήθηκαν για τα γήπεδα του Κόρφου και του Λυκείου; Πώς γίνεται να κάνουμε γήπεδα που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, δάπεδα που σκοτώνουν, μπασκέτες κόντρα στον αέρα, δάπεδα που γίνονται λίμνες με την πρώτη βροχή; Πώς γίνεται να μην υπάρχει ούτε ένα στοιχείο σωστό στις κατασκευές αυτές; Πώς γίνεται να μην λαμβάνουμε υπόψη τις απόψεις των αθλιάτρων, και να έχουμε τα παιδιά μας να παίζουν σε μπετά με αποτέλεσμα τα περισσότερα παιδιά να έχουν πρόβλημα με μηνίσκο;

      Ακόμη και αυτά τα λίγα χρήματα που προβλέπονται στον προϋπολογισμό του Δήμου, γιατί δεν χρησιμοποιούνται; Είναι εντέλει μόνο θέμα ελλιπούς τεχνικής υπηρεσίας ή μήπως είναι και θέμα έλλειψης οράματος και θέλησης;  Δεν γίνεται έχουμε 0 (μηδέν) απορρόφηση στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου και από την άλλη να έχουμε τέτοιες ελλείψεις που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής ειδικά για την νεολαία του νησιού.

Για να μην υπάρχει μόνο κριτική, προτείνω να πραγματοποιηθεί το δυνατόν συντομότερα μία ημερίδα από την ΔΕΠΠΑΜ, που είναι καθ’ ύλη αρμόδια για το πρόβλημα αυτό, ώστε να ακουστούν τα προβλήματα, να γίνουν προτάσεις και να υπάρξει χάραξη μίας στρατηγικής.

Επίσης θέλω να παρακαλέσω την Διοίκηση του ΑΟ Μυκόνου, τμήματος καλαθοσφαίρισης,  να προσπαθήσει να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό. Πρέπει να είναι σίγουροι ότι θα βρεθούν Μυκονιάτες να στηρίξουν μία τέτοια προσπάθεια.